Once upon a time, there was a small town. There lived a man by himself who couldn’t see. He was blind. Yet, he carried a lighted lamp with him whenever he went out at night.One night as he was coming home after having a dinner outside, he came across a group of young travelers. They saw that he was blind, yet carrying a lighted lamp. They started passing comments on him and made a fun of him. One of them asked him, “Hey Man! You are blind and can’t see anything! Why do you carry the lamp than?!”The blind man replied, “Yes, unfortunately, I am blind and I can’t see anything but a lighted lamp which I am carrying is for the people like you who can see. You may not see the blind man coming and end up pushing me. That is why I carry a lighted lamp”.The group of travelers felt ashamed and apologized for their behavior.Moral: We should think before judging others. Always be polite and learn to see things from others point of view.
Կար֊չկար, մի փոքր քաղաք կար։ Այնտեղ մի ինքնուրույն մարդ էր ապրում, որը չէր կարողանում տեսնել։ Նա կույր էր։ Ինչքան էլ նա կույր էր, նա երեկոյան դուրս գալուց իր հետ մի լուսավոր լամպ էր վերցնում։Մի գիշեր, երբ նա դրսից տուն էր գալիս ընթրիքից հետո, նա անցավ մի շարք երիտասարդ ճանապարհորդների կողքով։ Նրանք տեսան, որ նա կույր էր, սակայն իր հետ լուսավոր լամպ էր վերցրել։ Նրանք սկսեցին մեկնաբանություններ թողնել իր հետևից և սկսեցին ծիծաղել իր վրա։ Նրանցից մեկը հարցրեց նրան,֊«Հեյ մարդ, դու կույր ես և չես կարողանում ոչինչ տեսնել, այդ դեպքում ինչու՞ ես քո հետ լամպ վերցրել»։Կույր մարդը պատասխանեց, «Այո, ցավոք ես կույր եմ, և ես չեմ կարողանում ոչինչ տեսնել, բայց այս լուսավոր լամպը ես կրում եմ, մարդկանց համար, օրինակ ձեր,որոնք կարողանում են տեսնել։ Դուք չէիք տեսնի, որ կույր մարդ է գալիս, և կհրեիք ինձ, այդ պատճառով էլ ես լամպ եմ կրում»։ Այդ ճանապարհորդների խումբը իրենց անհարմար զգաց և հասկացավ իր սխալը։Պատմության իմաստը. մենք պետք է մտածենք, մինչ ուրիշներին ծաղրելը։ Միշտ եղեք քաղաքավարի և սովորեք տեսնել իրերը ուրիշի տեսանկյունից նույնպես։